Eén van de nieuwste en snelste manieren van nieuwsgaring begint bij RSS. Betekent RSS volgens sommigen ‘RDF Site Summary’ of ‘Rich Site Summary’, volgens anderen staat de afkorting voor ‘Really Simple Syndication’. Het idee werd voor het eerst geïntroduceerd door Netscape in maart 1999 en was ontwikkeld door hun medewerker Dan Libby. Daarna ontwierpen anderen verschillende, nieuwe RSS versies. Maar het kreeg toen niet de populariteit waarin het zich nu kan verheugen.
Koppensnellen
Alle krantenlezers doen het en bijna alle journalisten houden er rekening mee tijdens het schrijven. Koppensnellen. De lezer leest de kop en wat daar vlak onder staat. Vaak ontbreekt het hem verder aan tijd, geduld of interesse om ook de rest van het artikel tot zich te nemen. RSS is eigenlijk het eerste format dat op het lijf van die lezer geschreven is. Want de RSS feed staat voor het belangrijkste nieuws in een oogopslag. Een Rss feed of nieuws feed, biedt een kop, met daaronder een korte omschrijving of samenvatting van de geboden informatie. Wil je het hele artikel lezen, dan kun je op de kop klikken waarna je op de website van de schrijver van het artikel belandt.
Gratis content
Met de komst van internet en later van RSS, ontstond bij een aantal broodschrijvers de angst dat hun artikelen vogelvrij waren verklaard. Iedereen kon ze kopiëren en op zijn eigen website herpubliceren. Het behoeft geen verdere uitleg, dat dat inderdaad tot de mogelijkheden behoort. Maar wanneer je toestemming aan de schrijver vraagt voor zo’n herpublicatie of wanneer je eenvoudig een link van jouw site naar het artikel plaatst waarvan je je lezers kennis wilt laten nemen, wordt internet weer het mooie open medium dat het zou moeten zijn. Een voor ieder toegankelijke bron van nieuws en informatie.
RSS is één van de mooiste manieren om content te genereren met respect voor de originele auteur. Je voorziet je eigen site namelijk van gratis nieuws feeds, die stuk voor stuk verwijzen naar de website waarvoor de schrijver zijn artikel heeft bedoeld. Dit wordt ook wel syndicatie genoemd. RSS kost een schrijver dus geen bezoekers, het brengt hem alleen maar meer lezers en links naar zijn artikelen.
Veranderen de feeds, dan is dat ook op jouw site meteen te zien. Want zodra een nieuwe RSS feed wordt aangemaakt, is hij voor syndicerende websites beschikbaar. Je grossiert dus in actuele headlines. RSS is daardoor een veel snellere verspreider van nieuws en informatie dan een nieuwsbrief.
Om nieuwsfeeds te kunnen lezen, hoef je niet naar de website die ze heeft gesyndiceerd. Je kunt de xml link die op de pagina van de nieuwsbrenger staat eenvoudig naar een speciale feedreader kopiëren. Eenmaal op je computer geïnstalleerd, zal de reader op door jou vastgestelde tijden de websites bezoeken die feeds aanbieden. Zodra de feed veranderd, wordt je daarop attent gemaakt door e-mail, een popup-schermpje of een pingel, net wat je hebt ingesteld. Er zijn een aantal van dit soort readers beschikbaar. Zowel gratis als betaald en zowel toegankelijk als ontoegankelijk. Een reader die even toegankelijk als gratis is, is de reader die in Internet Explorer is ingebouwd. Verder is er vooral voor de iPhone een keur aan RSS reader apps.
Van wereldnieuws naar weblog
Wie iets te vertellen heeft dat iedereen weten mag, schrijft daarover misschien nog eens een boek. Wie iets te vertellen heeft dat juist niet voor het grote publiek is bestemd, koopt een dagboek, liefst zo eentje met een slot en vertrouwt op die manier zijn gedachten aan het papier toe. Voor wie beide vormen van schrijven aantrekkelijk vindt, is het weblog uitgevonden.
Het weblog of blog heeft na de reality-tv een enorme vlucht genomen. Of het nu komt omdat de lezer gewoon is geraakt mee te leven met de intiemste momenten van anderen, of dat de schrijver gewend is geraakt aan een grotere openheid van zaken, is niet duidelijk. Maar de weblogs schieten als paddestoelen uit de grond.
Het blog vertegenwoordigt vaak een online dagboek van de schrijver. Maakt die iets mee, dan brengt het leesplezier. Vaak echter brengt het mededelingen als: “Vanmorgen vroeg opgestaan. De hele dag niets gedaan, behalve schrijven in dit blog.” Daarna staat het je als lezer vrij te reageren op al dat moois, dat gewoon via je feedreader op je scherm verschijnt. Want net als een nieuws feed, kan ook een weblog worden gesyndiceerd.
Toch kan een blog ook boeien. Wie nooit de drang had uitgevers te vermoeien, of wie bijvoorbeeld als journalist nog wel eens als eerste een nieuwtje heeft, kan ook een blog beginnen. Zo’n weblog belooft dan een aaneenschakeling te worden van korte, interessante stukjes. Maar ook voor wie bijvoorbeeld een wereldreis wil maken, is een blog de uitgelezen mogelijkheid het thuisfront op de hoogte te houden van zijn wederwaardigheden.
Open podium
Wat een blog zo leuk maakt, namelijk de interactie met de lezer, maakt het ook tot een geschikte plaats voor spam. Want niet jij bepaalt welke reacties je krijgt, dat is de verantwoordelijkheid van je lezers. Wie dat wil, zou de door jouw geboden reactiemogelijkheid gemakkelijk kunnen misbruiken voor reclame of andere minder fraaie doeleinden. Wees je er dus van bewust dat een blog niets minder is dan een open podium.
Uiteindelijk bieden zowel nieuwsfeeds als weblogs vooral leesplezier. Snel bereikbaar en kort als ze zijn, laten ze aan jouw als lezer de keuze en het overzicht. Voor de schrijvers onder ons vormen ze de kortste weg naar het zo fel begeerde lezerspubliek. Dat zou RSS weleens tot één van de succesvolste gebruiksvormen van het internet kunnen maken. Je favoriete topics onder handbereik en koppensnellend de wereld rond.
Meer informatie
Wat is RSS?,
Een andere website met informatie over RSS feeds.
