Barcelona koestert zich in de namiddagzon en wij doen dat ook. Geen idee meer waar we zijn, want we hebben geen kaart meegenomen. Maar het geeft niet. Steeds duidelijker hoor ik hoe gebouwen, waarschijnlijk huizen, ons geleidelijk insluiten. Zon en stadsgeluiden maken plaats voor schaduw, een luid ruziënde familie en een nog luider klinkende radio. Dit is duidelijk niet de plek waar we een gezellig terrasje en iets kouds te drinken zullen vinden. Maar het is een vakantiemomentje waarvan ik weet dat het me nog lang zal heugen.
“Op het Internet vind je nooit wat je zoekt” is een veelgehoorde kreet. Dat kan meerdere oorzaken hebben. Of je zoekt niet goed en eindigt daarom in een doolhof van websites, of de informatie die je zoekt is inderdaad niet in digitale vorm beschikbaar.
Niet goed zoeken was tot enkele jaren her, zeker onder blinden, gedeeltelijk te wijten aan schermuitlees software die nog niet de mogelijkheden kende, die wij nu normaal vinden. Een ander fenomeen echter is onzekerheid. Wat gebeurt er als ik ga zwerven op het wereldwijde web? Verdwaal ik dan? Hoe vind ik daar de weg?
Wat de kaart of hulpvaardige passant is voor de argeloze vakantieganger, is de zoekmachine voor de internetter. Het loont daarom de moeite, je het gebruik van zo’n handige zoekhulp eigen te maken. En je hoeft niet bang te zijn om te verdwalen. Want met Alt+F4 verban je een site waarop je het spoor bijster bent geraakt naar de plek waar hij thuis hoort, namelijk het verleden. Wat let je dus eens te gaan lezen op de pagina van bijvoorbeeld Google. Je zult er meer zoektips vinden, dan dat er straatnaambordjes zijn in Barcelona.
Toch had ik die Spaanse namiddag niet willen missen, even min als mijn huidige virtuele mobiliteit.
Bij steeds meer webdesigners vat het idee post, dat gebruiksvriendelijkheid het rendement van een website ten goede komt. Diezelfde gebruiksvriendelijkheid is essentieel voor het surfplezier van internetters met een functiebeperking. Een aantal landen kent inmiddels wetgeving die ervoor moet zorgen dat hun belangrijkste websites, waaronder die van de overheid, voor ieder bereikbare en navigeerbare oorden zijn. Wanneer we er vanuit gaan, dat ook in Nederland het belang van gebruiksvriendelijke websites door een groeiend aantal mensen zal worden onderschreven, wat dan weer zou kunnen leiden tot wetgeving op dit terrein, is het mijden van het Internet het remmen van de vooruitgang. Immers, waarom zou er rekening moeten worden gehouden met een groep computergebruikers die zelf iedere vorm van initiatief schuwt?
Omdat onze ruziënde Spanjaarden niet wilden wijken voor Alt+F4 zijn we maar rustig doorgelopen. Na een tijdje klonken onze voetstappen en stemmen steeds minder hol en prikte de zon mij weer in de ogen. Nu nog ons terrasje, zodat we even rustig zouden kunnen zitten. De eerste voorbijganger die we de weg vroegen, liep zonder een woord te zeggen verder. Niet getreurd, Barcelona is een grote stad, en die ene man had vast z’n dag niet. De eerste zoekopdracht in Google levert ook niet altijd meteen resultaat op. Met onze tweede poging oogsten we meer succes. In gebrekkig Engels en begeleid door welsprekende gebaren, werd ons heel vriendelijk de weg gewezen. Waarna de man er op stond ons een flink eind in de goede richting te vergezellen. Meer dan zijn voorganger, kleurt hij daardoor nog altijd onze herinnering aan Barcelona.
Bron:
BlinfoMail september 2004
