Spring naar de inhoud

Wie goed doet

Vrij dicht bij ons huis zwemmen een aantal zwanen. Geïnspireerd door het verhaal van het lelijke jonge eendje, denk ik in eerste instantie aan deze dieren als enkel mooi en lief. Je zou het een eer kunnen noemen je tot een groep van dergelijke vogels te mogen rekenen, als we het lelijke jonge eendje tenminste mogen geloven. Zodra ik ze echter in gezelschap van mijn hond passeer, worden we door hen op uiterst authentieke wijze begroet. Blazend van ergernis, dat wij niets ter consumptie hebben meegebracht, vergezellen ze ons zover ze kunnen. Daaraan gewoon geraakt, begroeten wij hen inmiddels even persoonlijk, door vriendelijk sprekend en rustig kwispelend onze vredelievende bedoelingen te tonen. Wie goed doet, goed ontmoet.

Thuisgekomen van de ochtendwandeling is één van de eerste dingen die ik doe, het doorlezen en beantwoorden van de binnengekomen post. Best een leuk werkje. Er zijn de dagelijkse krantenkoppen via kranten.com, om klokslag tien uur op onderwerp gerubriceerd, het nieuws volgens de BBC, en tussen dat alles door vind ik soms reacties op een artikel of een per e-mail gestelde vraag. Dergelijke vragen en reacties zijn altijd leuk om te krijgen. Samen met de statistieken vormen ze het bewijs van het bestaan van lezers, website bezoekers. Verder kunnen ook andere geïnteresseerden hun voordeel doen met de onder de artikelen geplaatste reacties.

Vaak reist uit zulke berichtjes een meer of minder omlijnd beeld op van de schrijver. Kloppen doet het niet altijd. Want het zal niet voor het eerst zijn dat ik denk met een kind van doen te hebben, waarna bij hernieuwde lezing blijkt dat het een volwassene betreft met het taalgebruik van een puber en de interpunctie van een vierdegroeper. Na een uitgebreide berichtenwisseling blijkt een erudiete heer soms echter een belezen, taalgevoelige vijftienjarige te zijn. Voor elke rechtgeaarde taalliefhebber is dit inkleuren van plaatjes een vrolijk genoegen, een lichtvoetige vorm van voyeurisme.

Soms gaat het heel beslist om kinderen. “Ik ga een spreekbeurt houden over…
en mag ik jullie telefoonnummer om daarover wat te vragen?” Dat mag, want in elke BlinfoMail is dat nummer even zo goed te vinden. Gelukkig stond de naam van de schrijver boven z’n briefje, want aan de onderkant ontbrak deze. Of liever gezegd, er was geen onderkant. Vraag gesteld, bericht verstuurd.
Prima, een kind dat zowel kan mailen als begrijpen hoe je aan originele stof voor een spreekbeurt moet komen. Die wordt later misschien wel journalist.

“Beste redactie,

Ik werk in een zorginstelling en zou graag willen weten…

Met vriendelijke groet,”

Ook die is snel beantwoord en nog geen uur later heb ik een ‘bedankt voor de info’ binnen. Wat leuk, die besteedt er tijd aan.

“Graag korte en duidelijke instructie over… Want ik ben 65 plus en Engels dat snap ik niks van.” Geen beste lezer, laat staan “Hoi” Maar dat mag men van de oudere lezer tenslotte ook niet verwachten. Een groet, al dan niet vriendelijk of hartelijk is niet bijgesloten. Deze mail is eveneens snel beantwoord. Enkele dagen later volgt een nieuw verzoek van dezelfde schrijver m/v, want hij/zij maakt zich slechts bekend als P. Puk. Of we de volgende stap kunnen uitleggen die hem/haar naar een zelfstandiger computergebruik moet leiden. Nog voor ik Puk kan antwoorden, ik wil eigenlijk nog even over mijn antwoord piekeren, meldt de hond zich. Blij met het geboden excuus tijgen we zwaanwaarts.

Even dachten we, dat onze zwanen waren vertrokken. Een dode soortgenoot was door de dierenbescherming verwijderd, waarna de anderen het kennelijk verstandig vonden zich even niet te laten zien. Maar nee, ze zijn er nog.
Waarschijnlijk hebben ze het prima naar hun zin. Regelmatig zie je namelijk, hoe ze door welwillende broodwerpers worden gevoederd, een mooi Hollands winterschouwspel. Wij doen daar echter niet aan mee. Tenzij de sloot, stijf dichtgevroren, zich voor schaatsen leent is het immers aan de dieren zelf om hun korstje bij elkaar te scharrelen.

Niet veel later krijgt de volhardende vraagsteller dan toch een antwoord.

Er zijn handleidingen, on line cursussen als VGMD en vast wel een computercursus bij hem of haar in de buurt. Vergezeld van mijn vriendelijke groet krijgt P. Puk mijn schrijven en de hond een oude boterham. Een aarzelend zonnetje schijnt naar binnen. De zwanen zullen zich dus wel redden.

Over de auteur

Petra van Driel

Voeg reactie toe

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Een helder geluid, een kritische blik en betrouwbare informatie

Recente artikelen

Rubrieken

Over Oog voor Nieuws

Oog voor Nieuws: Een kritische kijk op nieuws voor mensen met een functiebeperking.

Onbeperkt informatief: Omdat een handicap onze blik op nieuws niet vertroebelt.

Ontvang de laatst verschenen artikelen in je mail

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe artikelen.

Voeg je bij 3 andere abonnees